بیماری گال و راهکارهای درمانی آن

این کنه ها به خودی خود از بین نمی روند. این بیماری فقط می تواند با داروهای تجویزی که کنه ها را می کشند، درمان شود.
 

چکیده : گال عفونت نیست، بلکه هجوم جانوران موذی به پوست است. کنه های بسیار کوچکی به نام هیره خارشی در لایه های بیرونی پوست انسان زندگی می کنند و برای خود سوراخ و کانال های زیرزمینی ایجاد می کنند. پوست برای حمله به این انگل دوستانه رفتار نمی کند. همان طور که کنه سوراخ ایجاد می کند و در داخل پوست تخم گذاری می کند، آلودگی منجر به خارش بی امان و بثورات وحشتناک می شود.

تعداد کلمات 1476 / تخمین زمان مطالعه 7 دقیقه

 

هنگامی که یک شخص برای نخستین بار، توسط گال آلوده میش ود، ممکن است چهار تا شش هفته طول بکشد تا پوست واکنش نشان دهد. شایع ترین علائم آن عبارتند از:
خارش شدید، به خصوص در شب
بثورات جوش مانند
پوسته شدن یا تاول
زخم های ناشی از خاراندن
 

در مراحل اولیه، گال ممکن است با دیگر مشکلات پوستی اشتباه شود زیرا بثورات آن شبیه برخی بیماری های دیگر است. این تصویر آکنه، نیش پشه و گال را مقایسه می کند. چیزی که گال را از سایر بیماری ها جدا می کند، خارش بی امان است. خارش معمولا در کودکان و افراد مسن شدیدتر است.
 

مشخصه دیگر گال ظاهر لانه های مسیر مانند در پوست است. این خطوط معمولا مایل به خاکستری و سفید و یا به رنگ پوست هستند. آنها زمانی ایجاد می شود که کنه ماده درست در زیر سطح پوست کانال می زند. پس از ایجاد لانه، هر کنه ماده در داخل لانه ۱۰ تا ۲۵ تخم می گذارد.
 

کنه ها می توانند در هر جای بدن زندگی کنند، اما برخی از نقاط بیشتر مورد علاقه آنها هستند نقاطی از قبیل:
بین انگشتان
چین خوردگی مچ دست، آرنج یا زانو
در اطراف کمر و ناف
در سینه یا اندام تناسلی
سر، گردن، صورت، کف دست در خردسالان
 

اغلب افراد مبتلا به این بیماری در هر بار تنها ۱۰ تا ۱۵ کنه را حمل می کنند، و هر کنه کمتر از نیم میلی متر طول دارد. این مسئله باعث می شود تشخیص آنها بسیار دشوار شود. با چشم غیر مسلح، ممکن است شبیه نقطه های سیاه و سفید کوچک بر روی پوست دیده شوند. میکروسکوپ می تواند کنه، تخم ها، و یا مدفوع آنها را با خراش دادن پوست تشخیص دهد.
 

این عارضه معمولا از طریق تماس طولانی مدت پوست به پوست که زمان کافی برای خزیدن کنه و انتقال از پوست فردی به فرد دیگر وجود داشته باشد، شیوع می یابد. گاهی اوقات وسایل شخصی مشترک مانند رختخواب یا حوله، ممکن است در انتقال گال نقش داشته باشند. این کنه ها می تواند به راحتی بین اعضای خانواده و یا بین زن و شوهر منتقل شود. بعید است که از طریق دست دادن سریع و یا در آغوش گرفتن شیوع یابد. انگل گال نمی تواند جهش داشته باشد یا پرواز کند بلکه بسیار آرام می خزد.
 

سگ و گربه نیز دچار این بیماری می شوند از آن ها به عنوان مرض جرب یاد می شود. با این حال، گال سگ و گربه ناشی از همان نوع کنه ای که موجب بروز گال در انسان می شود نمی باشد. ممکن است از دست زدن به یک حیوان خانگی آلوده کنه را دریافت کنید، اما این کنه ها نمی توانند در پوست انسان تولید مثل کنند. این بدین معنی است که آنها معمولا بدون ایجاد علائم جدی می میرند.
 

هر کسی می تواند دچار این بیماری شود، اما افرادی که در زیر ذکر شده اند در معرض خطر بالاتری قرار دارند:
بزرگسالانی که از لحاظ جنسی فعال هستند.
زندانیان
افرادی که در موسسه های مراقبت از بیماران یا سالمندان زندگی می کنند.
افرادی که در مکان های شلوغ زندگی می کنند.
افرادی که در مراکز مراقبت از کودکان زندگی می کنند.
 

گال گاهی اوقات در مهد کودک ها شیوع می یابد. خردسالان بازی هایی را دوست دارند که به روش تماس پوست به پوست انجام می شوند. علاوه بر این ممکن است تشک و پتوی خود را مشترک استفاده کنند. اگر گال در کودکی دیده شود که در مهد کودک بوده است، اطلاع به کارکنان مهد حائز اهمیت است. احتمالا همکلاسی ها و مراقبان نیز باید درمان شوند، حتی اگر علائم هنوز بروز نکرده باشند.
 

مکان های مخصوص مراقبت طولانی مدت، از جمله خانه های سالمندان و آسایشگاه های افراد معلول، نیز مستعد ابتلا به شیوع  این بیماری هستند. از آنجا که مراقبان برای حمام کردن و لباس پوشیدن به این افراد کمک می کنند، تماس پوست به پوست شایع است. CDC به تمام بیمارانی که به تازگی تحت مراقبت طولانی مدت قرار می گیرند و کارکنان خانه های سالمندان و آسایشگاه های معلولین توصیه می کند برای این بیماری مورد بررسی قرار گیرند.
 

گال لایه ای که گال نروژی نیز نامیده می شود، آلودگی بسیار شدید شامل ده ها هزار کنه تنها بر روی پوست یک فرد است. این آلودگی باعث می شود که در پوست پوسته های ضخیمی پر از کنه و تخم های آن ایجاد شود. گال لایه ای، در افرادی با سیستم ایمنی بدن ضعیف، افراد مسن و افراد معلول شایع تر است. این نوع از گال بسیار مسری است و برای جلوگیری از شیوع بیماری باید به سرعت درمان شود.
 

خارش شدید این بیماری، مقاومت در برابر خراش را دشوار می سازد. خارش شدید می تواند زخم های باز ایجاد کند که مستعد ابتلا به عفونت هستند. عفونت های پوستی باکتریایی مثل زخم زرد، شایع ترین عارضه این کنه ها می باشند. این علائم عبارتند از تاول هایی با رنگ عسلی که چرک از آنها تراوش می کند. این نوع عفونت معمولا با آنتی بیوتیک درمان می شود.
 

در بیشتر موارد، پزشک می تواند گال را بر اساس ظاهر بثورات و توضیحات شما در مورد خارش تشخیص دهد. گاهی اوقات یک خراش پوستی برای تایید تشخیص، استفاده می شود. این تایید شامل برداشت پوست از منطقه آسیب دیده و استفاده از میکروسکوپ برای بررسی نمونه برای کنه ها، تخم، یا مدفوع می باشد.
 

این کنه ها به خودی خود از بین نمی روند. این بیماری فقط می تواند با داروهای تجویزی که کنه ها را می کشند، درمان شود. در اکثر موارد درمان یک کرم یا لوسیون است که به تمام بدن از گردن به پایین اعمال می شود. کرم یا لوسیون به مدت ۸ تا ۱۴ ساعت بماند و سپس شسته شود. در برخی موارد، پزشک ممکن است برای درمان این عارضه قرص تجویز کند. درمان بسته به دارویی که استفاده می شود، تا سه روز طول می کشد.
 

در حالی که داروهای تجویزی می توانند کنه های گال و تخم های آنها را بُکشند، اما خارش را تسکین نمیدهند. برای کنترل خارش، به خصوص در شب، قرص آنتی هیستامین می تواند کمک کند. کرم هیدروکورتیزون نیز میتواند کمک کننده باشد، اما می تواند ظاهر بثورات گال را تغییر دهد، و شرایط را برای تشخیص دشوار تر سازد. بهتر است این کرم را تنها پس ازتایید تشخیص پزشک استفاده کنید.
 

وقتی تشخیص داده شد فردی مبتلا به گال است، هر کسی که تماس فیزیکی نزدیک با آن فرد داشته است، نیز باید درمان شود. تماس نزدیک شامل حمام کردن با هم، خوابیدن در همان بستر، و یا حتی نگه داشتن دست. پزشکان معمولا درمان همه اعضای خانواده را توصیه می کنند، حتی اگر علائمی وجود نداشته باشد. (به یاد داشته باشید، این بیماری ممکن است چهار تا شش هفته طول بکشد تا علائم بروز کنند.)
 

کنه های گال می توانند دو تا سه روز در سطح لباس، ملافه و یا حوله زندگی کنند. برای اینکه مطمئن شوید این کنه هاکشته شده اند، هر پارچه و لباسی که فرد مبتلا در سه روز گذشته مورد استفاده قرار داده است را بشویید. آنها را در آب گرم بشویید و در یک خشک کن گرم خشک کنید و یا آنها را در آفتاب خشک کنید. چیزهایی که نمی توانند شسته شوند باید به مدت هفت روز در یک کیسه پلاستیکی مهر و موم شوند.
 

داروهای گال می توانند کنه و تخم های آنها را به سرعت بکشند، و بیماران معمولا می توانند ۲۴ ساعت پس از شروع درمان به مدرسه یا محل کار خود بازگردند. با این حال، خارش ممکن است به مدت چند هفته باقی بماند. این خارش نتیجه یک واکنش حساسیتی در حال انجام در پوست است. اگر خارش بیش از چهار هفته ادامه یافت و یا بثورات پوستی جدید ظاهر شدند، به پزشک خود مراجعه کنید. ممکن است لازم باشد مجددا برای این بیماری دارو مصرف کنید.

منبع : سایت راستینه